Het is een typische zaterdag in de trein, druk met mensen die niet al te vaak met de trein reizen en geprinte routebeschrijvingen bij zich hebben. Tegenover mij zit een stel van ongeveer mijn leeftijd. Ze dragen beide dezelfde eenvoudige trouwring om hun rechter ringvinger. Ze draagt een lichtroze bloemetjes jurk tot op haar enkels, duidelijk zelf gemaakt, omdat de beetje scheve zigzagsteek eigenlijk een rechte steek had moeten zijn. Even praten ze over Urk, maar het merendeel van de tijd lezen ze zenuwachtig uit één boek: Op zilveren vleugels. Hij leest zachtjes wat regels voor, terwijl zij in zijn hand knijpt. "Spannend, hè?" zegt hij, en wrijft met zijn hand over haar nog platte buik. Zij zit te stralen met het zonlicht op haar gezicht, ik weet wel wat er aan de hand is. Ze kijkt me even aan en ze weet dat ik het geheim wat ze straks met familie willen delen doorheb. Ze glimlacht naar me en ik glimlach uitbundig terug.